Tragikomisch stuk over voltooid leven

Door: Hélène Ouwerkerk

Wat als je als oudere eigenlijk vindt dat je je leven voltooid is? Hoe ga je om met dit gegeven en hoe pak je dit dan aan? Hierover gaat de voorstelling Avond die producent Pier21 op de planken brengt. Joke Tjalsma en Paul R. Kooij laten niet alleen zien hoe je hier als oudere mee kunt worstelen maar ook als kind van ouders die het leven wel geleefd hebben.

De voorstelling Avond is gemaakt in samenwerking met de Nederlands Vereniging voor een vrijwillig Levenseinde. Toch is de voorstelling geen reclamespot om vrijwillig uit het leven te stappen. In Avond ook plaats voor twijfels en zorgen over de beslissingen die de hoofdpersonen maken. Een vrijwillig levenseinde wordt niet geïdealiseerd maar objectief neergezet.
Nadat het nummer Avond van Boudewijn de Groot klinkt, maken we kennis met Winny en Daniel. Een ouder echtpaar dat met steeds meer ongemakken van het ouder worden te maken krijgt. Zo heeft Daniël te maken met fysieke problemen terwijl Winny geestelijk lijdt en regelmatig de weg kwijt is. Ze besluiten dat het mooi is geweest en willen met opgespaarde slaappillen uit het leven stappen. Maar bij deze beslissing is er wel sprake van ongelijkheid. Immers Daniël neemt het voortouw en weet zijn vrouw te overtuigen van zijn beslissing die volgens hem voor beide het beste is. Ondertussen zien we de zorgen van hun dochter Anneke en haar vriend Theo. Ze worstelen met de zorg voor de bejaarde ouders van Anneke maar ook met hun eigen prille relatie.
De rollen in het stuk worden gespeeld door Joke Tjalsma en Paul R. Kooij. De acteurs spelen allebei een dubbelrol. En dat doen ze enorm knap door moeiteloos tussen hun personages te schakelen. Paul R. Kooij is een ster om de komische momenten goed te timen en neer te zetten. Tjalsma zet heel goed de beide personages neer. De tobberige dochter Anneke die heen en weer wordt geslingerd tussen haar zorgbehoevende ouders en haar nieuwe liefde. Geen verkleedpartijen of hoedjes maar met hun stem en houding weten switchen ze telkens tussen de personages. Hoewel een voltooid leven een serieus onderwerp is, is de voorstelling niet te zwaar of te dramatisch. Er zit flink wat humor in het stuk waardoor er een goede balans is. En met een toch wel heel verrassend slot.
Maar humor of niet. Het is wel een voorstelling om na afloop over na te praten. En misschien is het de Nederlands Vereniging voor een vrijwillig Levenseinde daar wel om te doen.