Sander gaat he-le-maal op in Floor, hij wil haar zijn, haar levenswijze overnemen
Door: Kirsten van Santen
Fotografie: Natalia Balanina
Lourens van den Akker spilet de rol fan Sander yn de foarstelling “En ik dan?” fan Pier21, dy’t yn oktober yn premjêre gie yn De Lawei (sjoch ek Herkenning by En ik dan? fan Pier21 yn De Lawei) en noch oant en mei 14 desimber – yn it Frysk – yn Fryslân spilet, en yn 2026 – yn it Nederlânsk – ek yn oare plakken yn it Noarden fan it lân te sjen is. Foar Pier21 ûnderfrege Kirsten van Santen, redakteur fan de Moanne, Lourens van den Akker oer de foarstelling én oer it personaazje dat er spilet. It ynterview fan Van Santen mei Van den Akker is hjirûnder te lêzen. Boppesteande foto is fan de hân fan Natalia Balanina, dy’t ek faak foar de Moanne fotografearret.
Acteur Lourens van den Akker kruipt voor En ik dan? in de rol van Sander; een ‘vrij bleue jongen’, vertelt hij, ‘een aardige jongen die weinig kaas heeft gegeten van de grote politieke problemen in de wereld. Hij is actief bij de vrijwillige brandweer, het is echt iemand met een hart van goud’.
Wanneer Sander verliefd wordt op Floor, centralist in de centrale meldkamer en razend druk met de mantelzorg voor haar broertje die in een instelling woont, ziet hij het licht: hij wil ook de zorg in, net als Floor mensen helpen. Hij wil werken op een zorgboerderij. ‘Sander gaat he-le-maal op in Floor, hij wil haar zijn, wil haar levenswijze overnemen.’ Een beetje beklemmend is dat wel, erkent Lourens, maar zijn personage bedoelt het goed.
De zorg, hoe we die inrichten, de overbelasting van zorgverleners, hoe mensen elkaar kunnen blijven steunen – het zijn urgente sociale en politieke thema’s die iedereen raken. ‘En dat blijft ook nog wel even zo: de zorgkosten stijgen, de vergrijzing zet door. We moeten in West-Europa nadenken hoe we onze verzorgingsstaat willen organiseren. Misschien is het tijd om onze levenswijze te herzien, om op zoek te gaan naar nieuwe wegen, hoe we met onze ouderen omgaan bijvoorbeeld.’
‘Ook al denk je soms van wel, maar je staat zelf niet altijd centraal in het leven’
Van Den Akker, een drukke dertiger (theater- en podcastmaker, producent, acteur en jonge vader), voorziet dat zijn generatie in de nabije toekomst zijn bejaarde ouders weer in huis zal moeten nemen. En dat is niet alleen maar lastig of ‘erg’, benadrukt hij, er zit ook iets waardevols in om voor een ander mens te mogen zorgen. ‘Ook al denk je soms van wel, maar je staat zelf niet altijd centraal in het leven – soms leef je juist door er voor een ander te zijn.’
De thema’s waar de voorstelling om draait, zijn heftig en af en toe aangrijpend. Wat hij dan doet? Soms schakelt hij een deel van zichzelf uit, dan parkeert hij zijn emoties even. Of, na afloop van een repetitie, een flink eind hardlopen, ook dat helpt.
‘Ik geloof heilig dat een gezond lichaam bijdraagt aan een gezonde geest. Voor mij is dat in ieder geval hartstikke waar. Rennen werkt altijd voor me, het werkt nog beter dan slapen, haha.’
